Redactie Human Interest 20 mrt 2018, 16:43

Leestijd: 8 minuten

7x bewijs waarom Schotland het mooiste land ter wereld is

Schotland werd eerder uitgeroepen tot het mooiste land ter wereld. Een subjectief bewering, natuurlijk, maar ik (Manners’ Leroy) kan dit statement na een rondreis van acht dagen met een verfroller onderschrijven. Zelden – of eigenlijk nooit – zag ik zoveel pracht in één land. Van Newcastle reden we in een Jeep Renegade richting Edinburgh om vervolgens via de beroemde Hooglanden naar Isle of Skye te tuffen, alwaar we vanaf Loch Ness het Cairngorms National Park doorstaken en weer eindigden in het fantastische Edinburgh. Het complete reis- en fotoverslag, check je hieronder. 

[Fotografie: Lizette van Loenen. Geschoten met een D7100, tenzij anders aangegeven]

Wie naar Schotland reist, heeft eigenlijk twee opties: het vliegtuig pakken en aldaar een auto huren of met eigen vervoer de boot oprijden en een nachtje op de Noordzee doorbrengen. Wij kozen voor de laatste optie, omdat we de Jeep wilden loslaten in de habitat waar ‘ie thuishoort. Het voordeel: zodra je de boot afrijdt, ben je direct ‘op vakantie’. De enorme ferry vertrekt dagelijks om 17.30 vanuit IJmuiden en komt de volgende ochtend aan. Na een avondje Netflixen in je hut of bingoën, kom je – als het schip niet alle kanten opgaat door de golven – uitgerust aan op bestemming. Na twee uur rijden vanuit Newcastle (je navigatie stuurt je over de A68 of A1, maar dit zijn saaie wegen. Tussendoor via de A697 is een stuk mooier en kost je maar een kwartiertje extra) kom je aan in een van de tofste steden die dit continent rijk is.

Halte 1: Edinburgh

Nooit eerder heb ik iemand negatief over deze stad horen spreken, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Niet onterecht zo bleek, want Edinburgh biedt alles wat je hoopt te ontdekken. Een rijke historie, indrukwekkende bouwkunde, oneindig veel eet- en koffietentjes, een relaxte sfeer en natuurlijk een hoop pubs waar je van bier en whisky kunt genieten. Wij verbleven op dag één van de reis in het Leonardo Royal Hotel en eindigden in het Aparthotel Adagio hotel. Allebei betaalbare doch luxe opties in het naseizoen. Check vooral de buurt rond het Aparthotel Adagio hotel; het loopt over van de niet-toeristische horeca en coole winkels (alsmede locaties uit de immer briljante film Trainspotting).

Foto’s geschoten met een Samsung Galaxy S9

Halte 2: Loch Lomond

Vanuit Edinburgh kun je eigenlijk maar één logische route pakken en die loopt via Loch Lomond. Bij het eerste aanzien van de bergen en het enorme Loch Lomond (het grootste meer in oppervlakte en één na grootste in watervolume), was ik direct onder de indruk en dacht ik het echte Schotland te hebben gevonden. Ik zat er naast, want dit was pas het topje van de ijsberg – letterlijk. Bij Loch Lomond kun je voor een boottour kiezen, die je in ijzingwekkende rust brengt terwijl je over het water siddert.

Ook het Trossachs National Park dat aan het meer vastzit, is de moeite waard om doorheen te rijden of hiken. Slapen kan bijvoorbeeld in de hutjes van Ben More Lodge, wat letterlijk in niemandsland is. Eén passerende auto per vijf minuten is hier – in het naseizoen – niet ongewoon. In het restaurant van het hotel zit je waarschijnlijk alleen of met een verloren hiker en eet je een matige burger van een groen/wit-geblokt tafelovertrek, maar hé: dat hoort bij de charme.

Halte 3: ‘Rest and be Thankful’-vallei (in Trossachs National Park)

Met zo’n naam moet deze plek haast wel de moeite waard zijn. En jawel, dat was het ook op elke denkbare manier. De rust en het uitzicht is fantastisch, net als de directe omgeving van de vallei. Zit, rust en wees dankbaar dat plekken als dit bestaan op aarde. En draai je vervolgens om, want daar staat een snackcar waar je heerlijke broodjes kunt halen bij een onverstaanbare Schot, die zelf net iets teveel van zijn eigen producten geniet.

Halte 4: Glencoe en Glenfinnan

De route vanuit Trossachs National Park richting de vallei van Glencoe loopt recht door de Hooglanden en is simpelweg adembenemend. De leegte zover je kunt kijken en de rauwe landschappen, dwongen ons om na elke tien minuten te willen stoppen om wéér van een uitzicht te genieten. Na veel stops en evenveel foto’s in de vrieskou (de Jeep is gelukkig voorzien van stuur- en stoelverwarming), kwamen we aan in Glencoe.

Hier had zich een handjevol toeristen en een verdwaalde Schot plus zijn doedelzak zich verzameld om te genieten van het (figuurlijke) hoogtepunt van Schotland: Glencoe. Een vallei die dermate knap is vormgegeven, dat het bijna nep lijkt. Ook deze omgeving kan je wellicht bekend voorkomen; scènes uit Mel Gibson’s Braveheart zijn hier opgenomen. Daar blijft het helaas wel bij, het gros van de film is namelijk opgenomen in Ierland wegens belastingvoordelen aldaar. Downer.

Na een korte stop in Fort William, waar verder weinig te beleven valt, trokken we door naar het Glenfinnan Viaduct. Deze brug kun je kennen uit Harry Potter.  Je leest het al: Schotland biedt een nogal filmisch landschap. Vanuit daar reden we door naar een ander hoogtepunt van Schotland: Isle of Skye.

Halte 5: Isle of Skye en Raasay

Isle of Skye is het bekendste en grootste eiland in dit gebied, maar wees gerust: ook hier zul je amper iemand tegen het lijf lopen (of rijden) in het laagseizoen. Vanuit Glenfinnan kun je er komen door een ferry te nemen (die vrij prijzig is, maar wel de moeite waard schijnt te zijn) of middels een bergrit van twee uur. Wij kozen voor de tweede optie, wat ons door een ruig landschap van bergen, rotsen en meren bracht. De lucht was dreigend, het waaide hard en de wegen waren zo goed als verlaten. Eenzaamheid had niet eerder zo’n fysieke vorm aangenomen. Prachtig!

Eenmaal aangekomen in Isle of Skye, was ons doel om naar een nog kleiner eiland te rijden aan de rand van Skye: Raasay. Een eiland, dat aan een eiland van Schotland ligt. Eilandception. WiFi of 4G kennen ze hier nauwelijks, evenals mensen. De schapen waren hier in de meerderheid. Wel pronkt op dit eiland het Raasay House hotel, dat zowel indrukwekkend als beangstigend is. Een oud landhuis waar je via een krakkemikkige weg moet komen. Samen met twee bouwvakkers waren we de enige gasten – wat gek genoeg best een vreemd gevoel geeft. Het uitzicht vanuit het Raasay House is daarentegen een van de mooiste waarvan ik ooit heb mogen genieten.

En dan Isle of Skye. Het eiland is tachtig kilometer lang en veertig kilometer breed, wat betekent dat je ‘m in een dag kunt verkennen. Er is nochtans dermate veel te doen, dat twee dagen of meer wel is aan te raden. Elke centimeter van het eiland is de moeite waard om te bewandelen, waardoor Skye met trots het Wandelaars Paradijs wordt genoemd. Het toeristische hoogtepunt is The Storr, een berg waarop een aantal puntige rotsen pronken. De wandeling naar boven is voor vrijwel iedereen te doen en een aanrader. Met regelmaat zul je gezegend worden met God’s Rays, die over de kust en meren schijnen.

Rij vervolgens via Trotternish (stop zo vaak en waar je maar kunt) door naar het noorden van het eiland en vergaap je aldaar aan de natuurlijke pracht zoals je het maar zelden ziet. Ik schrijf dit stuk ruim een maand na mijn bezoek aan dit eiland en nog steeds kun je me elk moment van de dag enthousiasmeren om weer die kant op te trekken. Er is zo veel te ontdekken (zoals de beroemde Talisker Sky distilleerderij), dat je niet snel uitgespeeld zult zijn.

Halte 6: Loch Ness en Inverness

Het dieptepunt van de reis. Letterlijk en figuurlijk, Loch Ness is namelijk 226 meter diep en daarmee het diepste meer van Schotland. De reis vanuit Skye (opnieuw via een prachtig berglandschap en uitgestorven valleien) is een stuk aantrekkelijker dan het meer zelf. Prima meer hoor, daar niet van, maar de grote hoeveelheid toerisme laten het plezier als  sneeuw voor de zon verdwijnen. Ook het stadje Inverness is amper de moeite waard, zover wij hebben kunnen ontdekken. Veel kilometers voor weinig plezier, dus skippen die handel.

Halte 7:  Cairngorms National Park

Van een dieptepunt, naar een fysiek hoogtepunt. In Cairngorms National Park, wat meer van het bosrijke Oostenrijk wegheeft dan het rauwe Schotland, kun je namelijk skiën en snowboarden. Via een lift in Cairngorm kom je bovenop de bergen, wat alleen al voor het uitzicht over het park de moeite waard is – ook, of misschien wel juist, in de zomer. Onderaan de berg vind je een relatief klein meer, waar wandelaars en kampeerders hun hart op kunnen halen. Geniet hier van de zonnestralen (als je geluk hebt) en het zicht op de bergen.

Halte 8: Edinburgh en Newcastle

Waar we op de eerste dag in Edinburgh vooral voor de mainstream attracties kozen, hebben we de tweede dag meer afstand genomen van het toerisme. Zoals gezegd: de stad is rijk aan cultuur, dus maak daar gebruik van. Maar zoals elke ouder vroeger in je oor blèrde: aan alles komt een einde.  Helaas. De boot, bingo en het foeilelijke IJmuiden stonden op ons te wachten.

Kracht, comfort en technologie: dat is exact hoe ik de Jeep Renegade tijdens deze reis heb ervaren. Van sportieve rijprestaties en een praktisch en comfortabel interieur tot een instelbaar infodisplay in het instrumentenpaneel. Dit beestje is gemaakt om door de natuur te knallen, maar je aan de binnenkant van luxe en warmte te voorzien. Meer info, vind je hier.