Redactie Human Interest 26 dec 2017, 10:13

Leestijd: 5 minuten

Te veel mooie vrouwen & het gras is altijd groener-syndroom

Een even leuke als onmogelijke challenge: loop eens door een drukke straat in één van Nederlands grootste steden en kijk of je langer dan dertig seconden geen aantrekkelijke vrouw ziet. Onmogelijk. Een ongekende luxe, maar ook de oorzaak van een specifiek probleem waar grootstedelijke mannen mee lijken te kampen. Ik noem het ‘Het gras is altijd groener-syndroom’

Het gras is altijd groener aan de overkant. Dit spreekwoord lijkt voor veel mannen op te gaan wanneer het aankomt op vrouwen, specifiek voor mannen in grote steden. Of je nu een avond uitgaat, even ergens een bakje koffie pakt, een nieuwe outfit scoort of kennismaakt met je nieuwe collega’s na een geslaagde job switch: mooie vrouwen zijn overal, werkelijk overal.

Als begin dertiger die al zo’n zes jaar samenwoont en vader is van een peuter, ben ik natuurlijk een volstrekt tandeloze tijger op de vleeschmarkt. Naarmate mijn leeftijd langzaam maar gestaag vordert, zie ik veel mannen om mij heen worstelen met het ultieme luxeprobleem: te veel mooie vrouwen en het gras is altijd groener-syndroom dat daardoor ontstaat.

En nee, dit wordt geen belerend, hoogdravend verhaal over dat iedere man op een zekere leeftijd een relatie zou moeten hebben. Tienduizenden single mannen in Amsterdam alleen al genieten week in, week uit van hun status als vrijgezel. Maar wat als jij tot de mannen behoort die op den duur iets anders willen? Zelfs de meest beruchte Casanova bedaart meestal en gaat toch op zoek naar die ene vrouw. De worsteling die bij velen dan begint, is pijnlijk om te zien en naar mijn mening komt dit door het ontbreken van een juiste context.

Het gras zal altijd groener zijn

‘Die heeft bindingsangst‘ wordt er vaak gezegd over de dertiger die nog steeds niet ‘aan de vrouw’ is. Zou kunnen, maar ik denk dat veel singles op dit punt juist een bindingswéns hebben, maar bij God niet weten hoe deze bindingswens moet worden omgezet in concreet geluk.

Ik heb meerdere vrienden in de leeftijdscategorie eind twintig tot midden dertig die lijden aan het groenere gras-syndroom. Sommigen kunnen het benoemen, anderen beseffen het naar mijn mening nog niet. Het is ook lastig, want laten we eerlijk zijn: wanneer je bezet bent, worden andere vrouwen automatisch nóg interessanter. Het is die verboden vrucht die in de man een voor sommigen moeilijk te weerstane honger opwekt. En laten we eerlijk blijven: er lopen zó ontzettend veel mooie vrouwen rond dat het gewoon gebeurt dat je er af en toe eentje tegen het lijf loopt die nóg mooier is dan je eigen vriendin.

Je hoeft daar niet moeilijk over te doen. Iedereen heeft wel eens een instant crush: zo’n moment waarop je een vrouw tegenkomt en tegen jezelf zegt dat je nog een nier af zou staan voor een avondje met haar. Wat dat is? Aantrekkingskracht. Heftige, beestachtige aantrekkingskracht en die ervaart iedereen. Zij ook met andere mannen. En dat is helemaal niet erg, want als je in een relatie zit, betekent het niet dat lustgevoelens voor andere vrouwen dan de jouwe volledig bevriezen. Zo zitten mensen niet in elkaar.

Wat ik vreemd vind, is dat zoveel leeftijdsgenoten worstelen om deze gevoelens in de juiste context te plaatsen. Je kunt namelijk niet én genieten van een relatie én handelen naar wat jouw oerinstincten jou vertellen te doen. In sommige relaties misschien, maar dan is dit vaak met wederzijds goedkeuren. Het feit dat het gras elders altijd groener lijkt – wat mij betreft is ‘lijkt’ een niet te verwaarlozen element -, kan voor onrust zorgen voor mannen die hier geen vrede mee kunnen hebben.

En dus zie ik veel mannen jagen. En jagen. En jagen. En het moment dat zij denken te hebben wat zij zoeken, werpt het universum hen een nóg mooiere of nóg interessantere vrouw voor de voeten. En daar gáán ze weer. Als je single bent – en geniet van losse flodders – is er niets mooiers. Als je een relatie hebt, zul je sterk moeten zijn. Want die verleiding is er óók dan, maar jouw situatie is totaal anders. Niet alleen omdat jij ervoor hebt gekozen samen te zijn met één vrouw, maar ook omdat er ineens andere dingen mee gaan spelen.

Aantrekkingskracht begint veelal fysiek en in de meeste one night stands en kortstondige flings blijft het ook bij aantrekkingskracht, en dat is helemaal okay. Vanuit het perspectief van een single, dan. Want als je niet langer vrijgezel bent en die aantrekkingskracht fuckt met je brein, dan lijken dingen anders dan zij zijn. Je voelt je aangetrokken tot die interessante vrouw en ja, misschien lijkt ze inderdaad mooier, interessanter, spannender, grappiger of leuker dan de vrouw die jij jouw vriendin noemt, maar wat is nu werkelijk de kans dat je bij die spannende nieuwe vrouw vindt wat je bij jouw huidige vriendin gevonden hebt?

Een relatie bestaat uit verschillende elementen: fysieke aantrekkingskracht, een emotionele band, vertrouwen, goed kunnen praten, samen kunnen lachen en nog heel veel meer. Als in jouw relatie al deze elementen gemiddeld 90% scoren, heb je gewoon een verdomd goede relatie. Het probleem voor velen: die mysterieuze aantrekkingskracht van de andere, nieuwe vrouw weegt (onbewust) zwaarder. Fysiek zit zij misschien op 95% van jouw ideaal, terwijl jouw vriendin blijft steken op 90%, maar kerel: ál die andere zaken die een goede relatie een goede relatie maken; welke garantie heb je dat zij die je ook kan bieden?

En dus: de spanning en constante verleiding die op de loer liggen, vooral dus in de grote steden en andere hypersociale omgevingen, hebben de potentie om mannen helemaal gek te maken. Zonder relativeringsvermogen ben je kansloos. Je blijft van verleiding naar verleiding hoppen en nogmaals: dat is prima als dat is wat je wilt. Maar wil je een relatie, dan moét je die verleiding kunnen relativeren en van wat ik zie, zijn veel mannen daar behoorlijk slecht in. Denk maar eens aan al die scheve schaatsen die worden gereden. Al die verboden romances en geheime slippertjes op de werkvloeren van Nederland.

Het doet mij denken aan mijn zoontje in de speeltuin. Hij hopt onrustig van de glijbaan naar het klimrek, van het klimrek naar de wip en van de wip naar de schommel en uiteindelijk wil hij de speeltuin niet uit en huilt hij omdat hij van de glijbaan af wil…