Michiel Hekkens Reizen 1 jul 2024, 12:02

Leestijd: 5 minuten

‘Ik ging naar de leukste camping van Luxemburg, het was afzien’

Niets minder dan de leukste camping van het land was onze redacteur Michiel beloofd, toen hij met zijn vriendin Nina naar Luxemburg reed. Het was een prima camping, maar leuk werd het allerminst.

Zodra mijn vriendin en ik aankomen op Camping Park Beaufort, zien we wat niemand aan het begin van zijn vakantie wil zien. Een grote Franse familie die het halve grasveld in bezit neemt. Er liggen pakjes shag op tafel, we zien besnorde mannen met gouden kettingen om hun nek en vrouwen met lichamen als avocado’s waarin iets te vaak geknepen is.

Zo gauw de mannen ons zien, nodigen ze ons uit voor een glas whisky bij het kampvuur. Precies de gemeenschapszin waarvoor we besloten om eens naar een camping te gaan. En toch zijn we er niet helemaal gerust op. 

Fransen terroriseren leukste camping van Luxemburg

We hebben een houten tipi geboekt omdat dit ons nét iets luxer leek dan een tentje. Dit blijkt een misvatting. Er zijn in de tipi net zoveel voorzieningen als in een grot. Op het dek voor de deur kruipen alsmaar naaktslakken tussen de planken naar boven, waardoor iedere ondoordachte stap resulteert in slakkensmurrie tussen de tenen.

Precies op het moment dat we in onze slaapzak kruipen, gaat op het grasveld de techno aan. Ons voorgevoel was correct: de Fransen zijn tokkies die ons het leven zuur maken. Tot drie uur ‘s nachts blijven ze drinken en dendert de technotrein door onze tipi. Naast me voel ik iets kouds en plakkerigs, alsof er een hele grote naaktslak bij me in bed is gekropen. Maar het is gewoon Nina. Haar lichaam suddert in de klamme broeierigheid van de tipi.

Camping Park Beaufort: leukste camping van Luxemburg

Gelukkig is het overdag heerlijk weer, waardoor we er veel op uit kunnen. We gaan naar Luxemburg (mooi!), Echternach (ook mooi) en Diekirch (mwah). Trier springt erbovenuit. Traditioneel vergelijken we alle bezienswaardigheden qua aantrekkelijkheid met de Domtoren in Utrecht. Als we de Dom een waarde van 1 geven, dan scoort de Porta Nigra 0,6 en de Zuidfaçade van het Keurvorstelijk Paleis 0,85. Prima scores, aangezien wij chauvinistische Utrechters zijn die de Dom zeer hoog waarderen. 

Volgens Ilja Leonard Pfeijffer verlangen toeristen echter het meest naar het ontdekken van plekken die nog niet door andere toeristen zijn ontdekt. Ik denk dat dit inderdaad het geval is. Op de terugweg vanuit Trier stoppen we in een uitgestorven dorpje.

Hoewel niets scoort hoger dan 0,1 op de schaal van Dom, voelt onze wandeling langs de kerk, lokale voetbalclub en de pittoreske straatjes vol normale Luxemburgers specialer dan heel Trier, omdat er geen hordes toeristen zijn maar alleen Nina en ik. Dat we een restaurant vinden waar grote bieren maar 2,80 euro kosten, helpt overigens ook. 

Luxemburgse kastelen: sommige mooi, andere kunnen beter affikken

Na enkele dagen in Luxemburg vindt het eerste relatieconflict plaats. We staan voor het kasteel van Beaufort. Nina wil graag naar binnen, maar ik doe moeilijk over de entreeprijs van 10 euro en vraag waarom ze überhaupt naar zo’n kutkasteel wil. Op haar beurt vraagt Nina waarom ik altijd dingen afkraak waar ik niks over weet (inderdaad een van mijn minder fraaie eigenschappen).

Uiteindelijk wil ik toch naar binnen maar dan wil zij natuurlijk niet meer. Het is een ingewikkelde aangelegenheid, zo’n relatie. Gelukkig hebben we allebei als fraaie eigenschap dat we niet rancuneus zijn, dus al snel is alles weer goed. 

Op de laatste dag gaan we naar Vianden, waar ik wederom word geconfronteerd met een kutkasteel. Dit schijnt echter het mooiste kutkasteel van Luxemburg te zijn, dus zonder morren betaal ik de entreeprijs en ga ik met Nina naar binnen. Tijdens de rondgang moet ik moeite doen om niet ‘ik zei het toch’ te zeggen.

Zoals ieder kasteel is het kasteel van Vianden een jaar of duizend geleden gebouwd, een paar honderd jaar later afgebrand en daarna weer opgebouwd. Hadden ze dat maar niet gedaan. De door motten aangevreten wandtapijten, de eeuwige harnassen en de onvermijdelijke bedstee waardoor mensen elkaar aanstoten en zeggen: ‘kijk eens hoe klein ze vroeger waren’. Het is altijd hetzelfde. Als er dan ook nog eens niemand is ontsnapt in een boekenkist (Slot Loevestein), of als er geen rijen met stoelen in de slaapkamer staan waar de bedienden moesten toekijken hoe de koning aan het neuken was (Paleis van Versailles), blijft er niks over om te rechtvaardigen waarom dit kasteel niet beter in as had kunnen vervliegen.

Schitterende ontberingen op een leuke camping

Het weer slaat precies op tijd om en door de stromende regen rijden we terug naar Nederland. Al met al was onze vakantie chiller geweest als we gewoon een Airbnb hadden geboekt. Maar ook fletser. Net als kleuren komen ervaringen beter uit de verf als ze met elkaar contrasteren. Na urenlang lallende Fransen is de stille ochtend een waar genot, na iedere nacht in onze klamme grot laait de liefde des te vuriger op. Onze vakantie op de leukste camping van Luxemburg is er een vol schitterende ontberingen.

Ofja, leukste camping van Luxemburg… Hij was wel oké. Er was in principe alles aanwezig wat een camping leuk maakt. Een zwembad, een sympathiek geprijsde pizzeria, een heel mooi bos dat direct vanuit de camping toegankelijk was en een beekje waar je stenen in kon gooien. 350 euro voor zes dagen in een armoedige tipi vonden we wel wat aan de prijs. Een 7 vinden we het waard (zonder Fransen een 7,5).